Ahmet Kaya Hoşçakal İki Gözüm

Babam beni kardeslik sarkilariyla, kardeslik masallariyla büyüttü. Bana sevmeyi ögretti, affetmeyi, barisi... Bütün dinlerin, bizleri ayirmak, birbirine düsürmek için degil, bizlere huzur vermek için yaratildigini ögretti. Bütün dillerin, insanlarin birbirini anlayabilme, kendilerini en dogru biçimde ifade edebilme ihtiyaci için var oldugunu ögretti. Dinimden, cinsiyetimden, milletimden, irkimdan siyrilip yalnizca insan oldugumu fark etme serüvenimdeki yilmaz süvariydi babam. Çogu kisinin, benim Ahmet Kaya'nin kizi oldugum için ne kadar sansli oldugumu düsündügünü biliyor ve kendi tercihim olmayan bu durumdan dolayi her gün hayata tesekkür ediyorum. Evet çok sansliyim, çünkü benim dünyadaki bütün güzellikleri toplayip her gece basucuma birakan bir babam vardi. Bir çocugun azicik yasanmis geçmisine, babasiyla geçen 13 hatta hatirlayabildigi 8-9 senesine böylesine korkunç bir sekilde tecavüz edebildiginize göre, sizler ne yazik ki benim kadar sansli degilsiniz. Babam öldügünde 13 yasinda bir kiz çocuguydum. Bugün hayati 21 yasin bakis açisiyla yorumlamaya çalisiyorum ama o gittiginden beri bir yanim hala çocuk ve hep öyle kalacak. Babama emanet ettim o çocuk yanimi. Belki o yanim biraz büyüyüp diger yanima erisebilseydi böyle bir yazi yazmaya gerek bile duymayacaktim ama o çocuk yanim günlerdir hep agliyor. (Tanitim Bülteninden)