Amenna

"Benim vebalı bir hasta gibi terk ettiğim, senin ise hep kalmak istediğin, dünyada bir yerden yazıyorum sana ey çocuk... Ütopyaların sayıca çok olduğu hayallerimden, en vaz geçilmez olanı seriyorum topuklu ayaklarının altına ve ben yere batasıca kalbimi alıp gidiyorum çok uzaklara şimdi senin olsun benden geriye ne varsa olsun ki bilesin AMENNA demenin hakkaniyetini aşkta...
Oysa bir gücüm olsa ve alabilsem zamanı en başa, sen çıka gelsen evimize, ben ağırlasam seni baş köşede hadsizliğim bir kat daha artsa ve sarılsak sımsıkı birbirimize. Özlemlerim var dile gelmeyen her duanın içinde sen Kâbe'de ben Mekke' de, sığmıyoruz sanki Hacer-ül esved'de mahzundur yokluğunda gelen tüm bayramlar hanemize günler üçer beşer atsa da takvimde miladidir artık zaman bende, kim nerden sayarsa saysın umurumda mı sanırsın tüm yollar sana çıkıyor sevdam farkında mısın?.."

Yazar İlhan Dilek kaleminden dökülen satırlar hayatın kalbe yüklediği olanca sızıya AMENNA dedirtecek bir üslüp ile örülürken, insanın rikkatine dokunuyor?