Ben Nesli

Yazdiklariyla hep manset olan psikolog ve toplum yorumcu Dr. Jean M. Twenge, 1970, 1980 ve 1990'larda dogan 'Ben Nesli' mensubu gençlerin hosgörülü, özgüvenli, açik fikirli ve hirsli fakat bir o kadar da sinik, depresif, yalniz ve kaygili oldugunu, kiskirtici bir kitapla ortaya koyuyor.Kendisi de bir Ben Nesli mensubu olan Dr. Twenge, bugüne kadar yapilmis en genis çapli nesiller arasi arastirmada, 60 yillik bir süreç içinde yasamis 1.3 milyon kisiyi mercek altina yatirarak bugünün gençlerinin ayirici özelliklerini tespit etti. Buldugu sok edici gerçekler arasinda, cinsel davranislarda dramatik farkliliklar ile gelecek günlerin bu nesil için nasil olacagina dair tartismali öngörüler de var. Twenge'nin gerçek kisiler hakkinda anlattigi esprili oldugu kadar sasirtici hikayeler Ben Nesli'nin hayallerini, hayal kirikliklarini ve mücadele etmesi gereken zorluklari ortaya koyuyor.'Ben Nesli', gençligin genel karakterini büyük ölçüde degistirerek günümüz toplumunda birey olma kavramina bambaska bir bakis açisi getirdi. Bir yanda bu neslin iddiali ben-merkezciligi, diger yanda ise rekabet içindeki dünya pazarlari, yüzyilimizin baslica meselelerinden birini olusturmaktadir. Tartismali, eglenceli ve çözüm önerici kitap, bir önceki nesle çocuklari hakkinda fikir vermekle kalmayip 10'lu, 20'li ve 30'lu yaslardakilerin kendilerini daha iyi anlamalarina da yardimci oluyor. Iste kitaptan bir alinti:Günümüzde çok az insan 'mükemmel' hayat' amacina ulasabiliyor. Insanlarin çogu, endiseli ve depresif. Martin Seligman, 'Sanki bir salak çikmis da normal insan olmanin çitasini yükseltmis gibi' diye yaziyor. Ben Nesli'nin yükselen beklentilerinin kökeni, kendine odaklanmaya dayaniyor. Yasamimiz boyunca kulagimiza çok özel oldugumuz fisildandi, zengin ve ünlü olmayi hak ediyoruz. Ayrica is ve ask gibi hayatin her alaninda tatmin olmayi bekliyoruz. Oysa herkes görkemli evlerde yasamiyor, çogu kisinin isi, ekonomik zorluklar yüzünden heyecan verici degil. Mükemmel bir adamla evlenebilirsiniz ama o, her zaman sizin ruh ikiziniz olmayacaktir. Bireysel arzularimiza fazlasiyla odaklaniyor fakat içimizde büyük bir bosluk hissediyoruz ve bu durum genelde depresyonla sonuçlaniyor.Ancak tatminsizligimizi sadece bireyciligi suçlayarak açiklayamayiz.Depresyon sadece hayattan çok sey bekledigimiz için degil, ayni zamanda yasam sartlari zor ve hayat çok pahali oldugu için gerçeklesiyor. Bir seyin en azina bile ulasmanin çok zor oldugu bu devirde, Ben Nesli, hep daha fazlasini istiyor. Filmler, ihtisamli meslekleri olan kisilerle dolu, ancak iyi bir üniversiteye girmek günden güne zorlasiyor. Küçücük evler bile insanlarin alim gücünü zorlarken, diziler kösklerde çekiliyor. Sanki biri bizimle dalga geçiyor. Zengin olacagimizi umarak yetistiriliyoruz ama cebimizdeki para, kötü bir apartman dairesinin kirasini ödemeye bile yetmiyor.