Bir Hayat

“Birden Julien iki eliyle karisini omuzlarindan tuttu ve bütün agziyla, kizin daha önce hiç yasamadigi derin, islak bir öpücük kondurdu. Öpücük Jeanne'in damarlarina, hatta iliklerine kadar islemisti. Öyle tuhaf bir titreyisle sarsildi ki farkinda olmadan iki koluyla birden ittigi Julien'in sirt üstü düsmesine neden oldu.(...) Julien ona susamis gibi, çilginca üzerine atilip onu kollarina aldi. Aceleci, acitici, çilgin öpücükler Jeanne'in bütün yüzünde, gerdaninda geziniyordu, oksamalardan bogulacakmis gibi hissetmesine neden oluyordu. Ellerini açmis, ne kendisinin ne de digerinin ne yaptigini anlayamadan, birseyleri anlamasini engelleyen allak bullak olmus kafasiyla hareketsiz duruyordu. Ama ani bir aciyla içinin yirtildigini hissetti. Kendisine zorla sahip olan kocasinin kollarinda kivranarak inlemeye basladi. (...) Ruhunun en derinlerine kadar umutsuzlukla doluydu. O kadar farkli hayal ettigi bir hazzin yanilgisi, yerle bir edilen, parçalanan mutluluk beklentisinin hayal kirikligi içindeydi: 'Iste karisi olmaktan anladigi bu. Yalnizca bu! Yalnizca bu!'“ (Arka Kapak)