Bir Konargöçer İmparatorluk Osmanlıda Göçebeler Göçmenler ve Sığınmacılar

Bir Konargöçer Imparatorluk Osmanli Imparatorlugu tarihine yeni bir mercekle bakiyor ve Osmanli sinirlari içinde yasayan göçer gruplara ve onlarin merkezi devletle degisen iliskilerine odaklaniyor. Bu kitapta daha önceki çalismalardan farkli olarak göçer gruplarin Osmanli kurumlarini ve sonuçta modern Türkiye'nin cumhuriyetçi yapilarini biçimlendirmekte önemli bir rol oynadigi savunuluyor. Uzun imparatorluk tarihinin büyük bölümü boyunca Osmanli devlet yetkililerinin bölgedeki çesitli göçer gruplari saflarina katmaya ve memnun etmeye çalismalarina bagli olarak yerel çikarlar Osmanli devletinin gelisimini etkiledi. Imparatorlugun erken döneminde, özellikle sinir bölgelerinde göçebelerin var olmasi devlet için önemli bir güç kaynagiydi. Imparatorlugun merkezi ile asiret reisleri arasindaki isbirligi, merkezi devlete imparatorlugun uzak kesimlerine etkili bir erisim biçimi saglarken, asiret reislerinin de kendi otoritelerini pekistirmelerine ve asiretlerin, ayri kültür ve kimliklerin tasiyicilari olarak varliklarini sürdürmelerine olanak verdi. 18. ve 19. yüzyillarda yerel topluluklarin mahalli, bölgesel ve hatta küresel firsatlari degerlendirerek ekonomik ve siyasal güçlerini merkezi devletten bagimsiz olarak genisletecek yeni olanaklari kesfetmesiyle bu iliski degisti. Osmanli merkezi devleti ile göçebe topluluklar arasindaki esnek iliski bu degisen kosularda bir zaafa dönüstü ve Osmanli devleti asiretleri yerlestirmeye ve göçü denetim altina almaya yönelik ilk adimlarini atti. Sonunda, 20. yüzyil baslarinda hareketlilik tümüyle farkli bir biçime büründü ve etnik temelli milliyet anlayislari zorunlu göçlere yol açti. Resat Kasaba'nin Osmanli tarihine getirdigi yeni yorum, yalnizca bu bölgeyi konu alan ögrencileri ve arastirmacilari degil, daha genel anlamda imparatorluklarla, göçle ve devlet-toplum iliskileriyle ilgilenen okurlari da ilgilendiriyor.