Bir Yağmur Türküsü

Dilimizde ayni türküyle, bir yagmur türküsü ile yürümeye devam ediyoruz. Farkinda olsak da olmasak da; unutsak da hatirlasak da hep bir arayis içinde ve bir yitigimizin ardindayiz. Nedir yitirdigimiz; bir zaman buldugumuz, yeniden yitirdigimiz, yeniden buldugumuz ve bugün yine yitirdigimiz?..Buldugumuzda degerini anlayamadigimiz, yitirdigimizde onsuz edemedigimiz ve âdeta kendimizi de yitirdigimiz?.. Saskinligin elinde özgürlügümüzü de yitirdigimiz: Özgürlügümüz, kendimizle kalamayisimiz, kendimize ait zamanimizin ve alanimizin olmasi degil mi? Hem düsünce hem de hayat itibariyle mahremiyet alanlarimizi bütünüyle yitirisimiz!..Ötesi karanlik bir bosluktan ibaret degil mi? Insanin, insanî çabalarin ve eylemlerin, algi ve dikkat açisindan uzaklasip anlamsizliga büründügü karanlik bir bosluk. Bütün ölçülerin yitirildigi, sürekli bir düsüs bu bosluga... Insanin gözlerini kapayip kendini birakma hâlinin, vazgeçmenin, sorumluluk bilincini ve yükünü bir kiyiya iterek rahatlamanin ifâh olmaz hazzi. Iste o yagmur türküsünün ve o aldanisin köpüklü coskusu..(Tanitim Bülteninden)