Defter

Geceleyin , yanına sevgili yerine kağıt ve kalem alarak uymak kimin işidir ki ,kimin aklına gelir imkanı varsa? denedim; gelmeyeceğini bile bike uykuyu da çağırmak adına , kağıt ve kalem aldım uyurken yanıma.

Kendimi biricik ve yanlız hissettim çoğu zaman; bütün yazanlar gibi.Kimi zaman bir karabasanı , ayurıntıların gizlediği ya da hiç bir ayrıntının aslında ayrıntı bile olmadığı bir rüyayı sabaha taşımak için çabaladım.Gördüklerimi unutursam , imgelem dünyamın zararla kapatacağını , o boşluğun hesabını kendim dahil kimseye veremeyeceğimi , yazacaklarımı sonra'ya taşıyamamanın yükünü deftere'e nasıl açıklayacağımı , düşünüp durdum.

Sonunda "gerçek'le sanal olanın ayrımına varamadıoğım" gerçeği kaldı elimde; gündüzün rüyalarla desteklenen cehenneminde başka bir cennette buldum kendimi , gerçek'le rüyalarımızı yaşamak arasında bir fark yoksa eğer, rüyalarımız gerçek'se asıl gerçeklerimiz ve gerçek hayat adını verdiğimiz o bütün yanılsamalar da aslında bir rüya ie ...

Ölü bir rüyayı görmektense , bir rüyayı kendi ellerimle öldürmenin , arada fark yoksa eğer, gündüz gözüule rüya görmenin , kime ne zararı olabilirdi ki?