Edebiyatımızda Hüzün

Hüzün, insanî bir duygudur ve özümüze aittir. Hüznü en çok sairler yakistirdi bize. Misralarinda, bu duyguyu ince ve zarif sekilde kaleme alip yüreklere seslendiler. Dogu medeniyeti ve bizim iklimimizde hüznün ayri bir yeri vardir. Sarki ve türkülerimizde, mani ve hoyratlarimizda hüzün hâkimdir. Ayrilik, gurbet ve ölüm konulari islenirken hüznümüz anlatilmistir. Mizah kitaplariyla adini duyuran Mehmet Nuri Yardim, simdi de Edebiyatimizda Hüzün ile farkli bir vadiye yöneliyor. Bu eseriyle hüzün cografyamizi önümüze seriyor. Kitap, Türk edebiyatinin son 200 yillik geçmisindeki hüzün manzarasini ortaya koyuyor. Erken ölen sair ve yazarlarla, çocuklarini ve yakinlarini kaybeden edebiyatçilarla, türlü hastalik ve çesitli sikintilarla mücadele eden yazi erbabiyla bu kitapta bulusuyoruz. Yardim, benzeri az olan bu eserinde melankolik ruhlu, bunalimli kisilerin yani sira, yasadigi acilara direnç göstererek ayakta durabilen, ümidini ve coskusunu hiçbir zaman kaybetmeyen güçlü kalem ustalarina da dikkat çekiyor. Bir edebiyatçinin sorumluluk duygusu tasimasi ve topluma öncülük etmesi gerektigini vurguluyor. Hüzünlendirdigi ölçüde düsündüren bir kitap Edebiyatimizda Hüzün. Hayatini erken kaybedenler, intihara tesebbüs edenler, ölümü seçenler, hastaliklarla bogusanlar, evlatlarini, eslerini erken yitirenler, birçok kederi yasayanlar... Kitapta son iki yüzyilda büyük kahirlar çekerek ömrünü tamamlamis 154 Türk edebiyatçisinin buruk, ibretli ve ilginç hayat hikâyesini okuyacaksiniz.