Firarperest

Tadina doyulmaz, kimi zaman kiskirtici, kimi zaman sakinlestirici ama ruhu hep özgür kalan yazilar… Insan ki esrefi mahlukattir, içindeki semavi özü kesfetmekle yükümlüdür. Çikacaksin yollara, kendine dogru git gidebildigin kadar. Kesif boynumuzun borcudur. Kendimizi kesfetmek, aski kesfetmek, dünyayi kesfetmek, Öteki'ni kesfetmek... (…)Çakili kalmamak sirf aliskanliklardan ötürü demir attigin koylara. Çikmak oralardan, geçmek dalgakiranlarin beri tarafina, bilmedigin memleketlere varmak, tatmadigin yemekler yemek, sözlerini anlamadigin sarkilarla içlenmek, risk almak, dagilmak ve parçalanmak ve hasret çekmek buram buram, gurbetin tadina bakmak ve kendini yabancinin gözünden görmek, sasirmak yeniden, sasirmak bir çocuk gibi dünyanin hallerine, çesitliligine, güzelligine, acimasizliklarina... sasirmak ölene kadar... Sasirma kabiliyetini hiç yitirmemek... Budur son tahlilde Âdemogullarina, Havva kizlarina kendilerini kesfettirten serüven.