Hadis Günlüğü

Yillar süren, uzun ve yorucu bir arayistan sonra nihâyet Hak ve Hakîkat'i bulabilmis olmanin büyük heyecani içinde, bana mutlaka ve bir ân evvel Hadîs-i Serîf'ler ve siyer ile de tanisip onlarla iyice hemhâl olmam gerektigini hatirlatan Mü'min ve de Mü'mine Müslüman kardeslerime, Hz. Ömer'e (r.a.) atifta bulunarak "Kefânâ Kitâbullâh!" - "Allah'in, azze ve celle, kitâbi bize yeter!" diyordum. Büyük bir nezâket göstererek fazla ses çikartmiyorlardi bu ukalâligima besbelli Hz. Ömer'e (r.a.) hürmeten ve henüz hidâyet bulmus bir kardeslerini fazla zorlamamak, hatta kirmamak için. Dogrusu ben de o günlerde bu tavrimin, tâbir câizse, "câhiliye entelektüelligi" dönemimin henüz kurtulamadigim bir tortusundan kaynaklandigini farkedemiyordum bir türlü; öylesine kapilmistim, kendimi hakli görmenin tatli sarhosluguna! Tâ ki, günlerden bir gün, içlerinden biri, cân dostum, azîz ve muhterem kardesim Ismet Uçma "Hakk Te'âlâ, azze ve celle, ondan ebediyyen râzi olsun- ben "çiçegi burnunda tâze Müslüman"i söyle adamakilli bir sarsip silkeleyip, yine tâbir câizse, "nefs-i entellektüelliye"mi kirmanin artik kaçinilmaz hâle geldigine karar verip de: "Iyi söylüyorsun, dogru söylüyorsun ama, Hz. Ömer (r.a.) bu sözü söylediginde, Hz. Peygamber (s.a.v.) sagdi henüz! Kitâbullâh'in hayata en dogru sekilde aktarilabilmesi için sözleriyle, davranislariyla ortaya koydugu rehberlik, canliydi, gündelik hayatin tabiî, olmazsa olmaz bir parçasiydi! Hz. Ömer'in (r.a.) bu çikisisini, bu çerçeve içinde degerlendirmezsen eger, yarin, Allah muhafaza, çok pisman olabilecegin vahim hatalara düsersin! Gel, sen akilli adamsin, sen sen ol ve bir ân evvel Hz. Peygamber'in örnek hayati ve hadîsleriyle tanis. Göreceksin, yepyeni bir ufuk açilacak sana o zaman. Inan, Âlemlerin Rabbi Yüce Allah'in, azze ve celle, dîni Islâm'i en dogru, yâni Murâd-i Ilâhî'ye en uygun seklide yasamanin baska yolu yok!"