Hançer Saplı Yüreğimde

Hançer Sapli Yüregimde, en zor yazdigim romanlarimdan biri oldu. Tekrar tekrar dönüp okudum. Yüzyilin zulmüne sahitlik etmek beni utandirdi, yüregimi burktu. Sadece okumak ve ilim ögrenmek isteyen kizlarin gencecik kizlarin; katiller ve caniler gibi polisler tarafindan coplanmasi, okul koridorlarindan ve bahçelerinden kovulmasi ruhumu titretti. Dahasi bir suçlu gibi mahkemelerde sanik sandalyelerine oturtulmalari, vicdanimi isyan ettirdi. Bu zulme baskaldirmak istedim. Bu roman; yaralarindan kan damlayan dilhun bir yüregin çigliklari, postmodern bir düsünürün baskaldirisidir. Hançer Sapli Yüregimde, sadece zulüm anitinin basina dikilmis bir mezar tasi degil, bir aile drami, bir faciadir. Yasak koyanlarin hiç düsünmedikleri felâketlerin hikâyesini anlattim. Bu hikâye birkaç kisinin degil; 250 bin ögrencinin, 3 bin ögretmenin ve binlerce magdurun çigliklasan sesidir. Hatta coplanan, yerlerde sürüklenen, okul kapisinda beklesen basörtülüleri, her aksam ekranlarda görüp aglayan milyonlarin göz yasidir. Sessiz hiçkiriklariniza, dualarinizin karismasi dilegiyle... (Arka Kapak)