İhsan Oktay Anar'ın Romanları

1990 öncesinde hikâyeleri de yayimlanmis olmakla birlikte ilk romani 1995 yilinda yayimlanan Ihsan Oktay Anar, son dönem Türk romaninin en önemli ve en dikkat çekici isimlerinden biridir. “Puslu Kitalar Atlasi” (1995), “Kitab-ül Hiyel” (1996), “Efrasiyâb'in Hikayeleri” (1997), “Amat” (2005), “Suskunlar” (2007), “Yedinci Gün” (2012) ve “Galiz Kahraman” (2014) adli yedi romani bulunan Ihsan Oktay Anar'i önemli ve farkli kilan ise, çesitli gruplara dahil olan sanatçilarin birbirine benzer eserler ürettigi bir edebiyat ortaminda, Türk romanina açilim kazandiracak oldukça yeni bir tarzin sahibi olmasidir. Son derece orijinal bir dili ve anlatimi bulunan yazar, biçimsel ve izleksel bakimdan bir araya gelmesi zor görünen pek çok ögeyi romanlarinda bulusturarak insanligin ortaya çikma, düsünme, üretme ve yasama biçimini özetler. Dogu ve bati kültürlerinin bütün alanlarindan, edebiyat tarihinden oldugu kadar bilim ve din tarihinden, yasanmis veya yasanmis oldugu düsünülen tüm olaylardan beslenerek, okuru basta metnin kendisi ve yaratim süreci olmak üzere her konuda eglendirerek düsünmeye ve sorgulamaya davet eder. Postmodern edebiyatin etkisi altinda olmasina ragmen kendine has bir roman tarzi ortaya koyabildigi, bu türün biçim ve içerik özelliklerine yeni bir yorum getirebildigi, anlatinin felsefesini yapabildigi için Ihsan Oktay Anar'in Türk edebiyatinda özel bir yeri olacak ve unutulmayacaktir. Ortaya koydugu bu yeni ve kendine özgü roman tarzi nedeniyle, pek çok akademisyen ve elestirmenin kullandigi “Anar romanlari” ifadesini bizim de çalismamiz boyunca sik sik kullandigimizi belirtmek yararli olacaktir.