İnsanlar Uyurlar Ölünce Uyanırlar

Pek çok insan dünya hayatinin geçici isiltisina aldanip yok yere tüketir ömrünü. Bir gün ölecegi gerçegini unutup ölüm sonrasi için kayda deger bir hazirlik yapmadigi gibi degersiz ve anlamsiz bir sekilde yasar hayatini. Oysaki ölüm, yasamin ikiz kardesidir. Yasamla birlikte var edilmistir. Alinan her bir nefesin yarisi yasam, yarisi ölüm için alinir. Ölüm bize bu kadar yakindir.Ömür, anne karni ile toprak altindaki iki karanlik arasinda yakilan bir kibrit alevi gibidir. Alev almasiyla sönmesi an meselesidir. Vakit gelip de son buldugunda ertelemesi yoktur hayatin. Uyanmak için uyumak gerekiyordu önce. Ölmek için yasamak. Ve biz yasiyorduk. Yasiyorken de uyuyorduk. Derin bir uyku içindeyken kendimizi, yasiyor saniyorduk.Bu gerçek ile yüzlesmeye, dünya uykunuzdan uyanmaya ve yasaminizi sorgulamaya cesaretiniz var mi? Eger yok ise bu kitabi elinizden birakabilir, yasantiniza kaldiginiz yerden devam ederek sizin için ayrilan sürenin sonuna gelebilir ve hiç ölmeyecekmis gibi yasayip, hiç yasamamis gibi ölebilirsiniz. Kaçinilmaz olan ölüm ile yüzlesmeden önce, yüzlesin kendinizle.