Kundura

Hayatın acısıyla, tatlısıyla, varlığıyla, yokluğuyla yaşamın kendisi olduğunu. Yaşamın da her anından tat almak ve yaşananların -olumlu veya olumsuz- farkına varmak gerektiğini yazar, izleyen araştıran bir tarzda bize sunmak istemiştir.

Soluksuz ve bazen de iç geçirerek okuyacağınız bu on yedi öykü de hem kendinizi hem de gerçekten tanık olduklarınızı içiniz burkularak, bazen de gözleriniz yaşlı ve ummadığınız bir sonla göreceksiniz.

"Karanlık avludan yavaş yavaş kimsenin dikkatini çekmeden ilerledi. Kapının tirajlı kilidini, yavaşça çekti. Daracık aralıktan süzüldü. Gözleri karanlığa alışmıştı, artık önünü görüyordu. Çeşmenin tepesindeki, sokak lambasına böcekler, hareketli manevralarla üşüşüyordu.

Caddenin sağ tarafı koyu bir karanlıktı. Cadde çeşmenin üst tarafından çatallaşarak sokaklara ayrılıyordu. Caddenin sonu çeşmeydi. Toprak yoldan hızlı ve heyecanlı, çeşmeye vardı. Kalbinin sesini duyuyordu. Yavaşça çeşmeye indi. Hemen havuzun kenarında bulunan sopayı aldı. Havuzun ortasındaki çöplükten, sopayla kundurayı çekip aldı. Eteğinin altına sakladı. Aynı hızla açık bıraktığı kapıya vardı. Birileri görecek diye ödü kopuyordu."