Mor Menekşeler

15 yasindasin. Tasradasin. Liseye gidiyorsun. Annen hasta, baban zalim. Babandan nefret ediyor, menekse kokan annene aciyorsun. Babanla ayni cinsten diye tüm erkeklerden nefret ediyorsun. Sonra karsina biri çikiyor; farkli biri, tanidigin erkeklere hiç benzemiyor. Hayati birlikte kesfe çikiyorsunuz. Ama anlamiyorlar; sen sevmek sevilmek için çirpinirken toplumsal baskinin pençeleri sikiyor bogazini. Baban, amcan, dayin ya da agabeyin; toplumun “namus bekçisi“ kildigi birileri çikiyor ve kadinlik onurunu ayaklar altina alan bekaret kontrolüne sürükleniyorsun. Sürüklenen bedenin degil yalnizca, umutlarin, hayallerin ve körpecik yüreginle tüm ruhun da sürükleniyor, ayaklar altina aliniyor.
Parçalanan düslerinden yepyeni bir hayat kurmayi basaran Duygu Uzel, aglayip hayata küsmeyi degil, yasadiklarini tüm dünyaya haykirmayi seçti. Tipki, kocasi tarafindan paramparça edilen menekselerinden her seferinde taze filizler canlandiran annesi gibi. Ülkemizde kadinlar hâlâ rizalari disinda bekaret kontrolünden geçirilirken; Mor Menekseler bu toplumun dayattigi baskilara direnmeye çalisan tüm kadinlara armagan olsun diye yazildi. Unutmayin: “Bedeniniz Sizindir!“
(Tanitim Bülteninden)