Ört Üstüme Sesini

Ah! O sesin, su gibi, siir gibi, bülbüle ödünç verdigin o sesin,Irmagin kenarindaki o beyaz evde duymustum onu ilk kez,Vakit gelen ezan gibi kulagim alisikti hep o sese,Rüyamdaki baska bir ses beni uyariyordu, ayrilik var diye,Erkenden uyandim, alistigim seste ayrilik yarasi vardi,Ben bu siiri yazdigimda sen ölmüstün, kan-yasi döktümArdindan, sensizlik sarkti odama, sesin kaldi içimde…Hiçbir ses bahara tasiyamadi beni, kisini geri al, üsüyorum,Düsündükçe içimde bir ürperti, kalan her sey yabanci banaSesin kokuyor her gece, agzin gökyüzündeki dolunay,Saçlarimda biraktigin parmak izlerin, nerede kaldi o sesin?Susmak benim kaderim oldu, yalnizlik biraktin banaDilimi dagda biraktim, sesin yoksa üsüyorum, ört üstüme sesiniKuslar gibi erken uçtun gittin, kanatlarinda geri dönülmez levhasiSis gibi oturdu ayrilik acisi içime, kapanmaz bu yürek yarasiSimdi o irmagin kenarindaki eve dönecek olsam da artik o sesi bulamamBir zamanlar duydugum o güzel sesi alip gitti bulutlar, uçup gitti o günler.