Ruh

Dünya sofrasinda ölüm kasesi elde ele dolasir. Ölüm kasesinin dolastigini bilse de sofra basindaki herkes, diger nimetleri tatma yarisindadir.Kadehi yudumlamis, kabrinde cennet kandilleri yanan, kan damlayacak yanak kadar taze bir bedeni sürükleyenler kadim mezarlarin kavislerinden geçtikçe daha çok nefes nefese kaliyorlardi. Kuslar çayir türkülerini söylemeyi birakmis, rüzgar solugunu tutmus, cümle can bu üçünün civarinda durmustu. Hayat ve memat hiç bu denli yakin dahasi bu denli hararetli olamamis, hararetlerini hareketleriyle karamamisti. Mezarindan çikarilan vücut hala sicak, onu çikaranlarsa tanimsiz halde cesur...En öz ögüt olan ölüm etrafindaki bu üç kisi gidiyorlardi. Bu gidisle bereketli hesaplasmalar ve ödesmeler artik basliyor demekti.Kudret Ayse Yilmaz'in yeni romaninda; tezatlarin özündeki vahdete, duygularin en asili askin gizemine, hayatin içindeki tek gerçek ölüme uzanan yulculuktaki asil amaç okuyucunun ruhunda umut dalgalarina firsat vermek. Ruhtaki yaralar nasil kapanir, ruh neden kaybettigini kazandigindan daha ziyade arzular, ruh ne vakit dinginlige erisir, niçin en az önemsenendir? Nice canli soru ve yanit, edebi ruhtan kopan bu hikayede Türkçenin kudretiyle bir araya geldi; herkes ruh elden gitmeden önce ruhunun pesine düssün diye...