Sebe Kraliçesi Belkıs

Dünya var oldukça anlatilacak ve ögrenilecek bir dirilis hikâyesiydi bu… Onlar; Yeruselim Krali Sultan Süleyman ile Sebe Melikesi Belkis, çaglara kutlu bir destan biraktilar. Dogmamis nefesler mavi kubbe altinda var oldukça, bu kutlu gerçegi hayirla yâd edeceklerdi. “Anladim ki benlik kisvesini siyiramayanlar, hakikati bulamazlar!” dedi Belkis. “Iste kapindayim Rabbim! Sanim hiç, servetim bir saman çöpüdür simdi. Senin havl ve kuvvetinle denizden inci, tastan yakut, dikenli budaktan gül çikar. Sebe Melikesi'ni de yoklugun alevli bagrindan çikardin. Ya Rabbi, rahmetin kucagi ne sicaktir! Tövbe taptiklarima, tövbe yaptiklarima, tövbe inandiklarima! Simdi senin rahmet saganaginin altindayim. Affet bizi ya Rahman! Ben ve kavmim, kudretine ve sanina teslim olduk.” Nilüfer çiçegi kadar saf ve duru yüzü sirilsiklamken, çaglara düsen mesaj, “Sebe Melikesi Belkis için yeni bir hayatin baslangiciydi.”