Seni Bulana Kadar

Bu hikâye, Jared'in hikâyesi. Hiç, bir seylere vurdugunuzda iyi hissettiginiz için kendinize kizdiniz mi? Ya da tüm duygulara karsi hissizlestiniz mi? Son birkaç yil benim için böyleydi. Öfke ve hissizlik arasinda gidip geldim. Bazi insanlar bunun için benden nefret ederken, bazilari korkuyorlardi. Ama o insanlarin hiçbiri bana zarar veremezdi, çünkü hiç kimse ya da hiçbir sey umurumda degildi. Tatum disinda. Ondan nefret ediyor, ayni zamanda onu çok seviyordum. Gitmesine izin verdigim için de kendimden nefret ediyordum. Eskiden arkadastik biz, ama ona -veya bir baskasina- güvenmemem gerektigini ögrendim. Ve onu incittim. Onu kendimden uzaklastirdim. Ona hâlâ ihtiyacim var aslinda. O, gerçek beni ortaya çikariyor ve ben, bütün öfkemi onda toplayabiliyorum. Onun çekiciligi, dik durusu, karsi koyusu… onlar benim hayat kaynagim, aldigim nefes ve insan olarak bir sey hissedebildigim son parçam.Ama Tate gitti. Bir yilligina Fransa'ya gitti ve geri döndügünde farkli birisiydi artik. Simdiyse, ondan uzak durma çabalarimin tümünü geri tepiyor. (Tanitim Bülteninden)