Sinemayı Anlamak: Marksist Perspektifler

Marksizm ve sinema en azindan ortak bir konuyu paylasir: ikisi de kitlelerle ilgilenir. Dogrudur, sinema kitlelere daha düzenli olarak hitap eder, bu nedenle de sinema; sermayenin kurumsal altyapisi ve (devletin “serbest” pazar denen o hayalete inancini açikça söylemesine ragmen) devlet destegiyle, iletisimin menzilini artiran ve genisleten teknolojiyle ve büyük ölçüde dolasimda olan (melodramdan müzige, anlatidan özel efektlere kadar) çok çesitli öykü anlatma ve estetik stratejilerini birlestiren sinemasal biçimlerle desteklenir. Sinemanin toplumsal menzili Marksistlerin bu araca yönelik gösterdigi kuramsal ve pratik ilgiyi açiklar. Marksizm devrim, devrime tesebbüs dedigimiz her seyin sürekliligindeki o büyük kirilmalarda ya da toplumsal kriz veya kültür devrimleri dedigimiz toplumsal gerginliklerin o daha az yogunlasmalarinda kitlelere belirli araliklarla hitap eder ve onlari harekete geçirir. Sinema o anlara, toplumsal karisikliklara önemli ölçüde uyum saglar. Bu altüst oluslarin artçi sarsintilari sinema kuramlarinda ve uygulamasinda dalgalar halinde yayilmis, üretiminin ilk tarihsel kosullarinin desteklemesinden uzun süre sonra yeni kosullara esin kaynagi olmus, etkilemis ve bu kosullarda yeniden islenmistir.