Sınıfın Yeniden Üretimi Eğitim, Neoliberalizm ve İstanbul'da Yeni Orta Sınıfın Yükselişi

Sinif önemlidir, sinifin yeniden üretimi ise yasamsal… ama kapitalizm için.Kimse isçi olmayi ya da orta sinifta kalmayi istemez. Kimse çocuguna bunu reva görmez. Daima üst sinifa geçmektir amaç. Iyi bir meslek edinip "rahat bir yasam" sürmeyi saglayacak egitimin bu rüyayi mümkün kilacak, ulasilabilir en önemli firsat oldugu düsünülür (bu piyangoda büyük ikramiyenin çikmasindan da önemlidir).Elinizdeki kitap, küresellesen sehir (Istanbul) ile degisen kültür ve tüketim ideolojisinin karsilastirmali incelenmesi yoluyla, orta sinifin kendini yeniden üretmek amaciyla çocuklarini sinavlara hazirladiklari maratonun, sinif mücadelesinin anlatimidir. Bu asama çok önemlidir çünkü basarisizlik gelecek kusagin orta sinifin alt katmanlarina ya da daha kötüsü isçi sinifina düsme tehlikesini barindirir.Sinifin yeniden üretimi maliyetlidir. Refah devleti bu maliyetin ?egitim, saglik, emeklilik hakki ve kosullari temelinde? devlet tarafindan karsilanmasinin ifadesiydi. Kapitalistlerin gelir vergileri düsürülürken dolayli vergilerin (ÖTV, KDV) arttirilmasi ve bu hizmetlerin özellestirmelerle sermaye sinifinin eline geçerek parali hale getirilmesi üretim maliyetini alt siniflarin üzerine yikmistir. Egitim artik "dershane"dir, "özel okul"dur. Çocuklar –sinifin yeniden üretimi? artik tüketim ideolojisinin unsurlarina dahil edilmistir. "Paran kadar saglik, paran kadar egitim" paran kadar siniftir: Siniflar arasindaki iliskiler seyler arasindaki iliskilere dönüsmüstür.Tanikliklara, alan arastirmalarina ve kuramsal çerçeveye dayali elinizdeki etnografya, devletin ve piyasanin sinifin biçimlendirilmesindeki rolünün altini çizerken, ailenin de sinifin yeniden üretimi ve toplumsal bilincin kilit aktörü olarak önemini vurgulamaktadir.Düzen ise “sürdürülebilir” olmak için siniflarin kendini yeniden üretmesine ihtiyaç duymaktadir.