Şu Acayip Yeryüzü

ARISTOTALES'IN, beyaz harmaniyesine sarilip, zeytin bahçelerinde ders anlattigi günlerdi. Ihtiyarin anlattiklarindan canlari sikilan iki ögrenci, (Tabi ki, Akhuzittines ve Saftirikiles) kas göz isareti yaparak aralarinda anlastilar ve gruptan ayrilip, bir tepecigin eteginde sirt üstü uzanarak, lakirdi geyiginin boynuzlarini cilalamaya basladilar.Ancak iki felsefe ögrencisi, ne konusabilirlerdi ki!?"Sence" dedi, Akhuzittines. "Yer nasil bir yer?Saftirikiles, harmaniyesinin eteklerinde dolasan bir kaç iri karincayi püfledikten sonra:"Sana yerin düz bir tepsi gibi oldugunu kaç kere anlatacagim!" diye cevap verdi."Ihtiyar öyle söylemiyor ama!" dedi Akhuzittines."Ihtiyari bosver sen! Ben gözümün gördügüme inanirim. Ve Dünyayi, düz bir tepsi gibi görüyorum!" dedi Saftirikiles."Su uzaktaki geminin yavas yavas ufukta kaybolmasi isine ne diyorsun?" diye sordu Akhuzittines."Peh! Hiç zekice degil. Bir göz yanilmasi iste!" dedi Saftirikiles."Hadi ama.. Pekala yeryüzünün düz degil de tostoparlak bir sekli oldugunu göstermez mi bu?" diye sizlandi Akhuzittines"Eger Dünya yuvarlaksa, tam altimizda yasayanlarin dondurma toplari, nasil oluyor da külahlarinin üzerinde düsmeden durabiliyorlar ha?" diye bagirdi Saftirikiles...