Tek Yatakta İki Kişi Geceleyin Yaşanan Tatlı Savaş

Yatak odamiz ve yatagimiz, hayatimizin yaklasik yarisini geçirdigimiz en mahrem mekânimiz. Yorgun bir günün sonunda yorganin altina girip dinlendigimiz, huzur bulup gevsedigimiz, ertesi gün için güç topladigimiz bir siginak, tazelenmeyi ve yenilenmeyi temsil eden neredeyse kutsal bir alan. Ancak çogu zaman bu kutsal alani birbaskasiyla, yani esimizle paylasiriz. Onu ne kadar sevsek, ortakhayatimiza ne kadar deger versek de, bazen varligi çesitli sikintilardogurur. Sevdigimizin kimi aliskanliklari keyfimizi kaçirir, hatta kimizaman uykumuzu bölerek gecemizi kâbusa çevirir.Geceleyin sicak basanlar ve üsüyenler; uykusunda konusanlar,kipirdayanlar, tekme atanlar ve hiç hareket etmeden kalip gibiuyuyanlar; yatagin tamamina yayilanlar ve bir köseye sikismakzorunda kalanlar; horlayanlar ve en ufak bir sesle uykusu bölünenler…Peki birlikte uyuyan kisilerin bu farkli aliskanliklari bir arayagetirip ortak bir uyum gelistirmeleri nasil mümkün olur? Bu uyumgelistirilemediginde, eslerin ayri yataklarda, hatta gerekirse ayriodalarda yatmasi çözüm müdür? Bu sözde “çözüm”, iliskiyi nasiletkiler? Esler rahat ve deliksiz bir gece uykusu ile sevgilinin sicakligiarasinda bir tercihte bulunmalari gerektiginde dengeyi nasil kurarlar?Jean-Claude Kaufmann Tek Yatakta Iki Kisi'de, eslerin yatakta karsikarsiya kaldiklari kisisel konfor arzusu ile yakinlik ve sefkat ihtiyaciarasindaki sürekli karsitligin izini sürüyor. Çok sayida taniklik isiginda,yatakta yasanan uyumun ya da uyumsuzlugun, iliskinin genelini nasilbelirledigini tartisiyor. Yazar, her gece yataklarimizda yasanan “tatlisavas”ta, bizi kendi aliskanliklarimizi gözden geçirmeye davet etmeyide ihmal etmiyor..