Üç Büyük Yazardan Aforizmalar

Dehalarini yazdiklari eserlere yansitmis üç büyük yazardan yikici, tahrip edici, göz açici, kiskirtici, tekinsiz, hesapli ciddiyete metelik vermeyen düsünceler… Okuyani kimileyin biyik altindan gülümseten, kimileyin yumruk yemisçesine sersemleten… Hepsi de ince zekânin imbiginden süzülmüs, bazen paradoksal gibi gözükse de birey ve toplum yasaminin kuytu karanlik köselerini apaçik gözler önüne seren… Özcesi, aforizma olmanin hakkini veren sözler…
Elinizdeki kitap bu üç usta yazarin yillar öncesinden günümüze yaydigi isigin ne denli göz kamastirici oldugunu bir kez daha ortaya koyuyorYasli, her seye inanir; orta yasli, kusku duyar; genç, her seyi bilir. (O. Wilde)
Hiçbir sey, mutluluk kadar eskimez. (O. Wilde)
Çogu insan, baskasidir. Düsünceleri bir digerinin fikirleridir, yasamlari taklitten ibarettir, tutkulariysa aktarma. (O. Wilde)
Insanligin gelismesi, ilk kosul olarak, öncünün kendini bilerek budala yerine koymasindan geçer. (B. Shaw)
Hayatta iki tragedya vardir. Ilki, gönlünüzün arzuladigini yitirmek. Digeri, kazanmak. (B. Shaw)
Egitimli insan, okuyarak zaman öldüren aylaktir. (B. Shaw)
Insan, yüzü kizaran tek hayvandir, ya da kizarmasi gereken. (M. Twain)
Insan irki bu iste. Nuh gemiyi niye kilpayi kaçirmadi diye hayiflanmamak elde mi? (M. Twain)
Tanri önce budalalari yaratti. Bu, pratik kazanmak içindi. Ardindan okul yönetim kurullarini. (M. Twaim)