Vadinin Perileri

Martha 16 yasina basmisti. Ruhu, doganin tüm sevimliligini yansitan, cilalanmis bir aynaydi ve kalbi, seslerin aksettigi genis vadiler gibiydi.Doganin üzüntülerle doluymus izlenimi verdigi bir sonbahar günü, dünyevilik hapishanesinden sanki düsüncelerin bir ozanin düsleminden kurtuluvermesi gibi siyrilarak oturdugu pinarin basinda, agaçlardan düsen sararmis yapraklarin savrulusunu seyrediyordu. Rüzgârin yapraklarla, insan ruhlariyla oynasan ölüm gibi oynasmasini izlemekteydi. Gözleri çiçeklere odaklandi ve onlarin solduklarini, gözelerinin kuruyup küçük parçalara bölündügünü gördü. Savas ve kargasa dönemlerinde süs esyalarini, mücevherlerini saklayan kadinlar gibi, tohumlarini saklamaktaydilar. Öylece oturup çiçeklere ve agaçlara bakarken ve geçmekte olan yazin acisini onlarla paylasirken, vadinin ufalanmis taslarinda bir atlinin kendisine dogru yavas yavas gelmekte oldugunu gördü. Adamin, zenginligini gösteren giysileri ve huzur uyandiran bir yapisi vardi. Adam atindan indi ve genç kizi nazikçe, daha önce onu kimsenin selamlamadigi bir biçimde selamladi.