Yazın Biriktirmezsem Kışın Aç Kalırım!

Merakli Ugur adinda bir ugur böcegi minicik boyuna, narin kanatlarina bakmadan büyük islere kalkisti. Sirtina çantasini, boynuna fotograf makinesini takti, dünyanin dört bir yanini dolasmaya çikti. Önce fille karsilasti. “ARKADASIM OLMADAN SU BILE IÇMEM!” diyen fil agabeyinden “paylasmayi” ögrendi. Sonra ormandan ayrilip kutuplara dogru uçtu. Orada bir penguen ailesiyle tanisti. “ÇOCUGUM OLMADAN ADIM BILE ATMAM!” diyen baba penguenden “sefkati” ögrendi. Kutuplardan sonra biraz da okyanuslara bakmaya karar verdi, bu sefer de yunuslarin misafiri oldu. “KARDESIM OLMADAN YÜZÜM GÜLMEZ!” diyen yunustan “kardes sevgisini” ögrendi. Derken yolu balta girmemis ormanlara düstü. “ÇOK FAZLA YEMEM HEP KENDIMI DÜSÜNMEM!” diyen aslandan “kanaati” ögrendi. Bu sefer zürafalarin yanina uçtu. “YARDIM ETMEZSEM BOYUM UZAMAZ!” diyen zürafadan “yardimseverligi” ögrendi. Ormanda biraz daha ilerleyince bu sefer minik sevimli bir arkadas edindi. “YAZIN BIRIKTIRMEZSEM KISIN AÇ KALIRIM!” diyen sincaptan “tutumlu olma”yi ögrendi. Merakli Ugur tanistigi her yeni arkadasinin hem hikâyesini yazdi, hem de fotografini çekti. Hikâyeler, anlattigi hayvanlarin seklinde birbirinden güzel kitaplara dönüstü.