Zanoni

İlk kez 1842'de yayınlanan Zanoni, bir rüyadan ilham alınarak yazıldı. Gül-Haçlılar cemiyetininbir üyesi olan Sir Edward'ın akıl ile kalp, bilgelik ile sevgi arasındaki sonsuz çatışma hakkında olan bu ilgi çekici ve çok iyi araştırılmış romanının dramatik arka planını ise Aydınlanma hareketinin, Fransız Devrimi'nin ve sonrasındaki Terör Devri'nin bir yandan heyacan ve umut, diğer yandan da dehşet verici hadiseleri teşkil etmektedir. Zanoni, eserini "kavrayabilenler için bir hakikat, bunu yapamayanlar için ise bir saçmalık " olarak nitelendirmiş. Sunuş bölümünden sonra roman, başlıkları spiritüel tekâmülün yedili yolunu gösteren yedi bölüme ayrılmıştır. Dördüncü bölüm olan "Eşik Bekçisi" ise kitabın merkezidir ve burada önemli ezoterik hakikatler ve tecrübeler ifşa edilir. Bir romancı, oyun yazarı, bilim adamı, editör ve aktif bir Parlamento üyesi olan Sir Edward, yazıları İngiltere ve Avrupa'da yaygın olarak okunan son derece başarılı bir yazardı. İnsanlığın, boğazına kadar materyalizme gömülmüş olduğu bir çağda halka açıklanabileceğini hissettiği tüm kadim ezoterik bilgeliği bu ezoterik çalışmasında ortaya koymuştu. Bu eser ezoterik edebiyatın en büyük ve öncü çalışmalarından biri olmayı halen sürdürüyor. Bulwer-Lytton iki romanıyla, Zanoni (1842) ve Tuhaf Bir Hikaye (1862) ile edebiyatta Okült Kara Fantezi alt türünü icat etti. Kara Fantezi tanımı Tolkienian tarzı Yüksek Fantezi'nin zıddını ima eder. Akademik eleştirmenler Zanoni'yi genellikle bir künstlerroman (bir sanatçının olgunlaşma romanı) ve Bilim'e karşı Sanat'ın bir alegorisi olarak tanımlarlar, ancak Zanoni aynı zamanda ilk modern İngiliz okült fantezi eseridir. Charles Dickens büyük eseri İki Şehrin Hikâyesi‘nin (1859) final kısmını Zanoni'den almıştır. H. P. Lovecraft'ın kozmik korku ekolünün de Zanoni ve Tuhaf Bir Hikâye ile başladığı, ya da en azından bu eserlerden büyük ölçüde etkilendiği söylenebilir.